Het is een feit: in Canada leven apen. Iedere morgen worden we hier wakker met het geluid van een groep chimpansees. Pleuni denkt dat het apen zijn omdat we hier in de buurt ook de monketyrail kunnen lopen maar Gert zegt dat het vogels zijn die op Borneo op vakantie zijn geweest en een andere taal hebben geleerd 🙂 We hebben dus weer nieuwe natuurlijke wekkers die ons rond zes uur wakker maakten. Het was wel koud en daarom trokken we wat warmere kleding aan, voor even want een uurtje later scheen de zon al weer en begon de temperatuur op te lopen. Nadat we het ontbijt op hadden en alle zaken geregeld hadden, startten we de motoren en gingen we op weg.
Stop
We hadden een lange rit van wel 35 kilometer voor de boeg 🙂 Na een kwartiertje rijden kwamen we een uitzichtpunt tegen en we besloten deze aan te doen. De plaatjes worden voor de lezers wellicht saai en steeds weer hetzelfde maar wij zijn nog steeds onder de indruk van deze prachtige natuur. Gert ontdekte vervolgens dat hij op dit plekje een goede internetverbinding had en daarom stopten we wat langer om de reisblogs af te maken.
Whistler RV Park and Campgrounds
Na een half uur reden we verder en even later draaiden we onze nieuwe camping op. Het lag hoog in de bergen en we waren dus benieuwd hoe het er zou zijn. We werden vriendelijk ontvangen en naar onze plek verwezen. 5 minuten later reden we stapvoets helemaal naar het einde van de camping omdat we daar een mooi plekje zouden hebben. Nadeel was dat de toiletgebouwen alleen nog maar aan het begin van de camping open waren en dat is een behoorlijk stukje lopen. De plek maakte echter alles goed. We keken uit over een grote vallei en omdat het zulk zonnig en helder weer was, hadden we een gigantisch uitzicht. We besloten hier te genieten van het uitzicht en meteen te lunchen. We zijn in ieder geval heerlijk bijgebruind.
Naar de Waterval
Onze voetjes zijn weer wat geoefend en we hadden er zin in. De hike lag op 5 minuten rijden van de camping af dus al snel stonden we klaar om naar de BrandywineFalls te gaan. We weten niet waarom deze naam gekozen is. Het zou een tocht van rond de 5 kilometer zijn waarbij we eerst naar de waterval zouden lopen en daarna naar een brug over het water. De waterval was in no time bereikt en omdat het nog geen toeristisch seizoen is was het er rustig. Gert kon op zijn gemak foto’s maken en na alles gezien te hebben wandelden we verder. De weg ging op en neer en dat is voor ons lekker oefenen. Het was een oase van rust maar al snel kwamen we er achter dat ze hier in Canada gewend zijn om en enkele reis afstand op de borden te zetten. Een slimme rekenaar weet dan dat de toch al snel zo’n 10 kilometer zal worden.
Bungeejumpen
Na een uurtje wandelen kwamen we bij de brug aan en nu begrepen we waarom de tocht hier heen leidde. De brug werd gebruikt door een bedrijf dat aan bungeejumpen deed. Er stonden al diverse mensen klaar om deze sprong te wagen. Echt we zijn gewend hoog in de bergen te wandelen, we hebben abgeseild en alles maar dit zouden we echt nog voor geen 3 miljoen euro doen. Gert maakte foto’s van een man die sprong en even later vroeg Pleuni aan hem of hij het leuk zou vinden om deze foto’s te krijgen. Hij wilde dit natuurlijk graag en vroeg ons ook om van zijn vrouw foto’s te maken. Natuurlijk deed Gert dat en na de gegevens in ontvangst te hebben genomen besloten we nog 1.5 kilometer door te lopen naar een andere brug. Het was warm en de weg er naar toe was buitengewoon saai en daarom besloten we deze tocht niet af te maken maar rechtsomkeer te maken richting de camper.
Het Was Weer Een Topdag
Vrij laat in de middag kwamen we uiteindelijk bij de camper aan en met een paar minuten waren we al weer op de camping. We parkeerden ons huisje en genoten van een drankje met de zon in onze rug. Lekker hoor!
Uiteindelijk werd het tijd om eten te maken en ontdekte Pleuni dat we een ongenode gast aan boord hadden. Al de eerste dag had zij muizenkeutels gevonden maar deze opgeruimd met het idee dat dit niet goed schoongemaakt was. Maar bij het openen van de keukenlade ontdekte ze nieuwe keutels en werd de gast een feit: we hebben een muis aan boord. Pleuni is geen held wat muizen betreft dus moeten we morgen maar op zoek naar een valletje. Een extra afwas was wel het gevolg want we willen wel graag schone borden en bestek. We lieten het moment er niet door verpesten en aten het gemaakte eten lekker op. Nadat we nog even hadden genoten van het uitzicht (in welk restaurant krijg je dat??) ruimden we de boel op en werd het al snel tijd om naar binnen te gaan. We keken nog naar een tv programma Huis op wielen en Gert maakte daarna nog de foto’s van de dag gereed. Toen was het al weer half twaalf en besloten we te gaan slapen. Morgen weer een nieuwe dag want dan gaan we richting het oosten naar een nieuwe campground in Lillooet.