Soms zijn er van die dagen dat alles mis lijkt te gaan. Bijgelovigen denken dan ook meteen aan vrijdag de dertiende, maar hier is het gewoon woensdag de 22 ste is. Nou is alles mis gaan wellicht een te zwaar begrip voor deze dag maar de andere dagen verliepen wel iets soepeler. We hebben net gehoord dat de hond van een van onze vrienden is overleden en dat spookt dan ook nog eens door je hoofd. Echt zo verdrietig voor hen…..
Even niet zo handig
Waar je doorgaans bij een vakantie geen rekening mee houdt is dat je ziek wordt. Dat is nu precies waar de dag vandaag mee begon. Pleuni werd al vroeg in de ochtend wakker en voelde zich echt niet lekker. Waarschijnlijk kwam dit doordat Gert al enkele dagen verkouden is en heeft dat virus Pleuni nu te pakken. Het ontbijt werd een simpel bakje yoghurt met als toetje een ibuprofen. Na een half uurtje ging de medicatie werken en gokten we het er maar op dat we de reis vandaag gewoon zouden kunnen volbrengen. Samen zorgden we er voor dat de camper helemaal tip top in orde was en precies om 7 uur verlieten we de camping. Het weer was niet best. Een grijs wolkendek zorgde er voor dat het zonnetje geen kans kreeg en de temperatuur laag bleef. Rijden richting de uitgang van het park was geen straf maar met mooier weer hadden we zeker meer genoten. Na een klein uurtje rijden kwamen we aan in de stad Jackson aan. Het was echt een superleuk stadje. We probeerden hier postzegels te kopen bij de Postoffice maar deze was nog gesloten. Dan maar nog wat kleine boodschapjes halen bij de Albertsons (niet doen want dit is een vreselijk dure winkel). We kochten dus echt alleen het hoogstnoodzakelijke en reden verder.
Op reis
Het reisdoel van vandaag was een State Park in Idaho. Meer een tussenstop dan een super-interessante plek. Anders zouden de reisdagen toch wel erg lang worden. Nadat we het Jackson achter ons gelaten hadden, werd duidelijk dat we twee bergpassen over moesten. We besloten om dus maar voor de bergen te gaan tanken zodat we ons over brandstof geen zorgen hoefden te maken. Op zich is het rijden van een bergpas geen probleem omdat we gewend zijn aan de bergen, maar de wind stak op en dat is dan in een pas gewoon een kleine storm. Het was lastig om te rijden. Zeker met die ongeduldige Amerikanen achter ons. Dat viel ons wel echt op. De Amerikanen zijn veranderd of de Amerikanen in deze streek zijn anders dan de anderen. We kennen de Amerikanen als zeer behulpzaam en vriendelijk maar hier rijden norse mannen en agressief toeterende dames. Of komt het wellicht dat er in een Canadese camper rijden. Soms is de verhouding tussen Amerikanen en Canadezen ook wat gespannen. We trokken ons er maar verder niets van aan. Zodra ze weer voorbij getoeterd waren, hadden we verder geen last van ze.
Idaho: no, no no!
Als een van jullie plannen hebben om naar Amerika te gaan dan hebben we wel één advies: sla Idaho over. Toen we deze staat binnenreden veranderde het landschap in….. eigenlijk gewoon niets. Het was er rommelig, industrieel (we denken mijnbouw) vlak, steeds hetzelfde type begroeiing, af en toe een huis en verder helemaal niets. Kilometers helemaal niets alleen maar waarschuwingsborden waarop stond dat je in een severe storm gebied rijdt. Lekker als je dat daar leest en de wind je al bijna van de snelweg afblaast. Wat moet je dan? Stil staan en wachten tot het over is, maar je weet al dat het niet over gaat? Nee, Idaho is niets voor ons.
Lunch
Tegen onze gewoonte in stopten we tussen de middag bij de McDonalds omdat Pleuni hoopte dat haar misselijkheid door een eenvoudige hamburger over zou gaan. Ze had dit al eens eerder gemerkt. Zal wel tussen de oren zitten, maar als een placebo werkt, dan werkt het. We kochten dus alleen een simpele hamburger (dollar knaller 🙂 ) en aten deze op in een nieuw type Mcdonalds restaurant. Het zag er fris en modern uit…… wellicht uit Europa overgenomen? Na de lunch tankten we de camper nog even af omdat hier de benzine nog goedkoper is dan in het gebied waar we straks eindigen.
State Park
Zo rond drie uur kwamen we in de buurt van onze overnachtingsplek. Een gratis camping in een State Park. We verwachtten er niet al te veel van maar toen we er aan kwamen bleek alles splinternieuw te zijn aangelegd. Wel in een groot open vlakte zonder boom of struik maar daardoor kun je echt tientallen kilometers om je heen kijken. Het is een camping met ongeveer 20 plekken en je mag er maximaal 5 dagen staan. Er zijn geen voorzieningen alleen maar een toilet en een vuilnisbak. Tot onze verrassing waren er al best aardig wat plekjes bezet maar we konden dus zelf nog een mooi plekje bemachtigen. Het inparkeren verliep vlotjes en toen net alles stond begon het te regenen. We hadden de bui al in de verte zien hangen maar nu kwam deze dus over ons heen. De rest van de middag bleef het regenen en in de avond stak te wind weer op maar wij zaten warm en droog binnen. Morgen een lange reisdag maar dan komen we toch al weel dicht in de buurt van de westkust. We zijn vroeg gaan slapen en hopen dat Pleuni zich morgen weer wat beter voelt.
