Een lach elke dag, daar word je gewoon blij van. Bij sommige mensen is die lach soms ver te zoeken, terwijl het toch niets kost. Gelukkig ontmoetten we deze dag naast deze narrige mensen, ook mensen die nog steeds in staat zijn de blijheid en vreugde in het leven te vinden.
Breakfast
We werden wakker van onze giechelende overburen na een heerlijke nacht slapen. Het was een groep meiden die waarschijnlijk hun examen hadden behaald en dit in een hotel gingen vieren. Eigenlijk gewoon heel gezellig en wij vonden het helemaal niet erg. We ruimden de hotelkamer alvast helemaal op zodat we na het ontbijt direct weg konden gaan. We hoeven nog niet helemaal vliegproof in te pakken want we gaan nog naar Sunshine Coast. Bij het ontbijt werden we uiterst vriendelijk ontvangen door een zeer vriendelijke host (dus niet). De oudere dame kon het niet over haar hart verkrijgen om iedereen te begroeten laat staan een glimlach te laten zien. Ook qua hygiene was het weer hetzelfde als gisteren. Echt om van te gruwen en wij zijn dan nog niet eens kritisch. Bij het opscheppen van het ontbijt zagen we dat de eieren overgoten waren met kaas. Pleuni vroeg daarom of ze een eitje zonder kaas mocht. No this is todays recipe! Nou moet je weten dat het voorgebakken eieren waren die je in een magnetron moest opwarmen. Het zou dus een kleine moeite geweest zijn om even een eitje te geven die Pleuni zelf dan in de magnetron kon opwarmen. Maar nee, klantvriendelijkheid bestond bij deze dame niet. Dan maar zonder eitje en de zoete varianten proberen.
Uitchecken
Na het ontbijt droegen we de bagage naar de auto en checkten we uit. Pluspunt voor dit hotel was wel dat ze heerlijke koffie hadden in de lobby. We namen dus een lekkere bak mee voor onderweg. Het weer was eigenlijk boven verwachting goed dus het gaat vandaag zeker goed komen.
Suspension Bridge?
De bedoeling was om naar de Suspension Bridge te gaan in Noord Vancouver maar daar aangekomen bleek het echt vreselijk druk te zijn en bovendien was de topattractie (een wandelroute door de boomtoppen) gesloten. We kregen dan wel 10% korting maar alleen over zo’n hangbrug lopen vonden we niet uitdagend genoeg. We kropen weer in de auto en reden naar Capilano Lake. Daar is de Cleveland dam. Door deze dam is een groot meer ontstaan waar Vancouver het drinkwater uit haalt. We verwachtten er niet zo veel van maar daar aangekomen bleek het echt schitterend. Er was een heel groot, prachtig mooi park om heen met ontzettend veel wandelroutes. We besloten dan ook een mooie tocht te maken. We liepen door een prachtig bos en na een uurtje wandelen kwamen we onder aan de dam terecht op een plek waar enorm grote bomen stonden. We liepen het water over via een ietwat wankele brug en konden aan de andere kant met trappen weer naar de parkeerplaats lopen.
Overlook over Vancouver
Na deze wandeltocht besloten we door te rijden naar een punt waar je over heel Vancouver heen kon kijken. Het weer was ons gunstig gezind want het was warm, zonnig en echt heel helder. We konden dus over heel Vancouver en de prachtige baai uit kijken. De fotocamera werd weer veelvuldig gebruikt. Na de overlook besloten we nog even naar het Lighthouse park te gaan. Hier was Gert al eerder geweest en we vonden dezelfde boom, waar Gert toen een foto van had gemaakt. Natuurlijk moest Pleuni toen ook even gefotografeerd worden.
The Ferry
Bij de ferry aangekomen stond er een geweldig rij met auto’s te wachten. Gelukkig hadden we gereserveerd en mochten we doorrijden. Bij het loket aangekomen, bleek dat er iets mis was gegaan met de reservering en moesten we achteraan in die lange rij aansluiten. Nu heeft de ferry een mooi systeem. Als er twee boten vlak na elkaar vertrekken kun je alleen reserveren voor de eerste boot. Voor de tweede boot sta je dan allemaal op non reservation. We hadden dus geluk en konden na een half uur alsnog de ferry op. Het was prachtig weer dus liepen we naar het zonnedek waar we de hele reis hebben gestaan en genoten van de omgeving.
Family Time
Rond half zeven kwamen we aan de overkant en reden we naar het huis van onze familie. Kees en Wil zaten al op ons te wachten. We werden ontvangen met een kopje soep en sandwich, wat heerlijk was na toch wel een enerverend reisje. De hele avond hebben we gezellig zitten kletsen en herinneringen opgehaald. Om 22:00 gingen Kees en Wil naar bed en vertrokken wij naar onze eigen verdieping. Wat is het fijn om dan weer echte leuke, warme, lieve mensen te ontmoeten. en wat een luxe hebben we hier. We hebben een eigen slaapkamer, douche, keuken, woonkamer. Teveel om op te noemen. We gingen nog even in de woonkamer zitten maar waren zelf ook echt moe en daarom gingen wij een half uurtje later al naar bed. Heerlijk, zo’n echt ‘We zijn weer thuis” gevoel.