Na vijf jaar niet gevlogen te hebben (ook mede dankzij Corona), gaan we vandaag voor het eerst weer internationaal op pad. Handig dat je dan lieve zoons hebt die je wel even naar Schiphol willen brengen. We werden dus ruim op tijd keurig afgezet door onze chauffeur Daan. Leuk om hier nu weer eens als passagier te zijn. Voor de mopperpotten onder ons: ja, onze vlucht wordt gecompenseerd. We hopen ooit onze geplante bomen nog een keer te zien (denk het overigens niet).
Op naar Schiphol
Het voelt ietwat onwennig om op Schiphol rond te lopen, maar al snel pakken we de draad weer op. Inchecken, koffer afgeven, security, douane en dan wachten bij de gate. We hadden een mooie plek bij de gate en konden heel veel vliegtuigen zien aankomen en vertrekken. Onze blauwe vogel stond al klaar, maar we moesten nog even geduld hebben. Schoonmaken en bevoorraden moest uiteraard eerst nog gebeuren. Om 10:30 uur begon het boarden en al snel zaten we op onze stoelen. Deze keer Gert bij het raam en Pleuni in het midden van de drie stoelen. Altijd weer spannend om dan te ontdekken wie er naast je komt zitten.
We boften deze keer enorm want het bleek een leuke Nederlandse jongen te zijn die samen met zijn tante naar Toronto ging om familie te bezoeken.
Om 11:20 uur zouden we vertrekken, maar helaas bleek de co-piloot ziek te zijn en moest er met spoed een vervanger worden opgeroepen.
Iets later dan gepland startten ze de motoren en gingen we op weg. Het voelde meteen weer als vanouds. Het opstijgen is altijd interessant maar eenmaal boven in de lucht valt er niet zo veel meer te beleven.
Canada here we come!
Onze vlucht zou 7 uur duren, dus we hadden alle tijd om muziek te luisteren, te puzzelen, filmpjes te kijken en te lezen. Helaas werkte de wifi niet helemaal goed zodat we pas aan het einde van de vlucht nog even contact met het thuisfront konden hebben. Die waren inmiddels allemaal alweer thuis uit hun werk, terwijl wij hier in Toronto aan de lunch konden. In Toronto moesten we 5 uur wachten op onze vlucht naar Halifax en daarom zochten we een rustig plekje op om onze eerste reisblog te schrijven, even bij te komen van het eerste deel van de reis en natuurlijk wat te eten.
Op naar Halifax
De 5 uur wachttijd ging eigenlijk heel snel voorbij. Voordat we het wisten zaten we al weer bij de gate te wachten op onze locale vliegbus. Je kan dit eigenlijk geen vliegtuig meer noemen. Wat opviel was de geur van een enorme mensenmassa toen we het vliegtuig instapten. Westjet is blijkbaar een prijsvechter en de kwaliteit is er dan ook naar.
Na het boarden moesten we nog even wachten op het grondpersoneel die druk waren met de koffers. Toen alles geladen was konden we richting de startbaan. Helaas is op de luchthaven van Toronto of een fikse verbouwing of een groot onderhoud gaande, want we hadden rijen vliegtuigen voor ons. Tussendoor landden, op dezelfde baan als waar wij op gingen starten, ook nog vliegtuigen. We hoopten maar dat de luchtverkeersleiding goed op zou letten.
Na een kwartiertje wachten, waren we aan de beurt om op te stijgen. Gelukkig was er motorisch niets mis met het vliegtuig.
Auto, hotel en eindelijk slapen.
Ruim anderhalf uur later (we dachten dat we bijna drie uur moesten vliegen, maar dat had te maken met steeds weer wisselende tijdszones) landden we op Halifax. Met wat geduld, wat best lastig was omdat we erg moe waren, lukte het ons de uitgang van het vliegtuig te bereiken en liepen we naar de bagage afhandeling. Tot onze grote genoegen rolden onze koffers als eerste de band op.Snel naar de autoverhuur om een wachtrij te voorkomen…… die was er dan ook niet. Een uur na landing reden we de luchthaven al af in onze rental car.
10 minuten later kwamen we in ons hotel aan. Dit hotel is geen aanrader, maar we moesten het er maar mee doen. Snel onder de douche en ons bedje in want we zijn echt aan het eind van ons latijn.
Truste.
