Iedere keer weer een uurtje extra is soms best handig maar onze biologische klokken zijn inmiddels wel een beetje in de war. Zo zitten we vroeg in de avond al te knikkebollen en zijn we supervroeg weer wakker. We moeten er steeds maar weer een mouw aan zien te passen om de dag fris en fruitig door te komen.
Badlands morning ritual
Het ochtend ritueel zit er al goed ingeslepen. We zijn supervroeg wakker, ruimen de camper op en maken een lekker ontbijtje. Het was nog zo vroeg vanochtend dat Gert voor het ontbijt de reisblog al helemaal klaar had. Het werd langzaamaan steeds lichter en we zagen dat de bewolking die er hing zachtjes aan verdwijnen was. Eigenlijk vonden we het tijd om de motor te starten en op pad te gaan.
Badlands loop
Door het nationale park loopt een uitgezette route van ongeveer 45 kilometer richting Wall, een stadje net buiten het park. Dit is de route die je eigenlijk moet rijden om alles in het park te kunnen bezichtigen. We besloten dit dan ook te doen en draaiden rond half negen de mooi geasfalteerde weg op. Om de 2-3 kilometer kwam er een rustplaats vanwaar je het prachtige landschap kon bewonderen of kleine wandelingen kon maken. We zagen al gauw waarom Badlands, bad land heet. Het hele gebied beschikt niet over rivieren of meren die het landschap van water voorzien. Het immens grote park is dus afhankelijk van de regen die er valt. Blijkbaar komt die regen af en toe met flinke hoosbuien naar beneden vallen, want overal zagen we uitgesleten, modderige rivierbeddinkjes waar het water dat valt door wordt afgevoerd. Het water kan nergens vastgehouden worden dus net zo snel als het er is, is het al weer weg.
Eén zwaluw maakt nog geen zomer
Bij de diverse uitzichtspunten zijn soms boardwalks uitgezet met langs de boardwalk informatieborden over het ontstaan van deze bijzondere rotsformaties. Bij een van de uitzichtpunten was een wc gebouw compleet overgenomen door de zwaluwen. Hele trossen met nesten hingen aan het gebouw en het was een drukte van belang van vogeltjes die af en aanvlogen met eten om hun nieuwe kroost te voeden en aarde om hun nesten te verbeteren. Je kan daar uren naar kijken. Wij zeggen altijd dat één zwaluw nog geen zomer maakt maar inmiddels is de temperatuur al tot net onder de 30 graden gestegen. We waren blij dat we een korte broek en t-shirts bij ons hadden want dat was hier wel nodig.
Schuwe bewoners en rotsformaties
Na vele soorten rotsformaties te hebben bewonderd, zagen we langs de weg een groot grasland met daarin allemaal gaten. Het was het thuisadres van een enorme groep prairiedogs. We hebben deze beestjes al eens eerder gezien maar toen waren ze bijzonder mak. Deze prairiedogs waren schichtig en zeker niet mak. Zodra ze een mens waarnamen, begonnen ze heel schril te fluiten en verdwenen rap in hun holen. Wat we ook deden, ze waren niet van plan zich zo maar vast te laten leggen op de gevoelige plaat. Uiteindelijk lukte dat wel, maar het ging niet van harte.
Oerbeesten
Pleuni begon net over het feit dat er in het park ook bisons zouden moeten zijn, of we zagen in de verte twee zwarte stipjes lopen. We draaiden de dirt road op in de hoop dichterbij te kunnen komen, maar dat ging niet lukken. Ze liepen te ver weg. Omdat we ook nog naar Yellowstone gaan, besloten we niet verder op jacht te gaan want daar lopen heel veel bisons. We besloten te keren, en dat is met zo’n grote bak niet erg gemakkelijk, en reden naar een nieuwe overlook.
Alle kleuren van de regenboog
Toen we een vrij hoge pas waren gebaseerd kwamen we terecht in een landschap waar de rotsen uit heel veel kleuren bestonden. Het was een prachtig gezicht. Pleuni wilde natuurlijk haar zandverzameling uitbreiden en we namen een heel klein beetje knalgeel zand mee voor thuis. Toch wel apart om deze kleurrijke bergen te zien. Het lijkt net niet echt.
Toch nog bisons
Na zo’n 4 uur te hebben rondgereden, gewandeld en gekeken, kwam het einde van het park in zicht. We wilden nog gaan tanken en dat kon alleen maar in Wall. Het was bijzonder leuk om te zien dat bij de uitgang van het park een hele groep bisons aan het grazen waren. Daar hadden we nu zoveel moeite voor gedaan en nu liepen er wel 50 bisons lekker te relaxen in het zonnetje. De camper konden we gemakkelijk aan de kant zetten en samen met een hele groep toeristen fotografeerden wij de bisons. Die trokken zich nergens wat van aan.
Wall
Na behoorlijk veel foto’s te hebben gemaakt, reden we het park uit richting Wall. Het stadje ligt zo’n 11 miles bij het Badlands park vandaan en is het enige stadje in de weide omgeving. Gert zocht een tankstation op en we reden daar in een keer naar toe. We tankten en besloten ook om meteen bij DQ (Diary Queen) iets te eten. Het was een beetje een vervallen tentje en binnen zitten vonden we geen optie dus werd het buiten. Het was wel erg warm maar alles is beter dan in zo’n benauwd tentje zitten. Met de rug naar de zon, zonnebril op en dooreten….
Retour
Nadat we gegeten hadden reden we met de camper de route terug naar Badlands. We zagen alles voor een tweede keer maar dan wel van een andere kant. In de verte zagen we al wel donkere wolken samentrekken. We zien wel of het gaat onweren en regenen. Bij de camping aangekomen reden we door naar de lodge omdat we nog wat cadeautjes wilde kopen en nadat we het nodige gekocht hadden reden we naar de camping. We zetten de camper neer en besloten dat we eigenlijk later op de avond naar de zonsondergang wilden gaan kijken. De camper werd dus niet helemaal uitgepakt, maar we gingen wel even rusten en wachten totdat we op pad konden gaan naar een plek waar we konden genieten van de zonsondergang.
It’s raining again
Helaas liep het anders dan we dachten. In de verte vormde zich een enorme onweersbui (wel een prachtig gezicht overigens) maar door deze bui kwam er zoveel bewolking dat we de zonsondergang wel op onze buik konden schrijven. Wat het wel opleverde: de bui trok ook over de camping en toen kregen we een prachtige regenboog te zien. Daar doen we het dan ook wel voor. Morgen gaan we op weg naar Cody als tussenstop naar Yellowstone. Wij hebben er zin in.
