Het was warm in de camper toen we wakker werden. Gisteren was het een hele warme dag geweest en de camper was behoorlijk opgewarmd. Tel daarbij op een campground zonder electriciteit en iedereen weet dan dat je de airco moet ontberen. Voordeel van zo opstaan is dat je meteen buiten in het zonnetje kan ontbijten. Omdat we helemaal zonder internet zaten kon Gert de reisblog niet afmaken maar wel de foto’s in orde maken en daarmee begon hij dan ook.
Schoonmaken
De camper moest schoon ingeleverd worden dus nadat het ontbijt op was ging Pleuni aan de slag om de koffers in de pakken en de camper schoon te maken. We liepen 1 op 1 want toen Gert de laatste foto afmaakte, had Pleuni alles ingepakt en schoon en konden we weg.
Manning Park Resort
Rond 10 uur reden we de campground af richting het visitorcenter van Manning Park omdat we volgens de gegevens op de campground hier een dumpstation konden gebruiken. Na een 10 minuten rijden kwamen we aan maar zagen dat het visitor center dicht was en dat we voor het dumpstation moesten betalen. We hadden echter geen muntgeld en besloten dan maar door de rijden naar het park resort om daar geld te wisselen. Zo gezegd zo gedaan en 15 minuten later draaiden we de parkeerplaats op van het park resort. In een winkeltje ruilden we ons papieren geld voor munten om en bekeken meteen het restaurant waar we ’s avonds zouden gaan eten. Het is het enige restaurant in de omtrek dus hebben we niet veel keus. Het zag er gezellig uit en we gaan wel zien hoe het er smaakt.
Lunch en Prairie Dogs
Nadat we alles gezien hadden reden we naar Lithning Lake. We willen hier graag een wandeling van ongeveer 10 kilometer gaan maken rond het meer. Het meer lag er prachtig bij en een schoolklas zat in kano’s en voeren het meer rond. Achter de parkeerplaats lag een groot grasveld en hier woonden weer heel veel prairie dogs. De beestjes waren blijkbaar gewend aan mensen want in plaat van weg te rennen liepen ze naar je toe en begonnen aan je schoenen te knagen. Alvorens op pad te gaan besloten we te lunchen in de camper.
Lightning Lake Trail
Rond een uur of 1 begonnen we met de wandeling. De zon scheen, het was heerlijk warm al hoewel er hier en daar wel grote bloemkoolwolken verschenen. We besteedden er maar niet te veel aandacht aan en gingen op pad. Het was een gemakkelijke wandeling met weinig hoogte verschil die eigenlijk door de bossen rond het meer liep. Niet bijzonder spectaculair maar gewoon heerlijk rustig en stil. We zijn bezig met afscheid nemen van Canada en dat valt echt niet mee. De vakantie is ons zo goed bevallen dat wat ons betreft we nog echt niet naar huis hoeven. We genoten van de vogels, van de prachtige bomen, van het schitterende meer en de kleine dieren die we overal tegenkomen. Op een gegeven moment, na ongeveer 5 kilometer lopen, hadden we de keuze om de wandeling te bekorten of juist een extra stukje aan de wandeling te plakken. We waren nog lang niet moe en besloten voor de lange wandeling te gaan. We waren nog maar 5 minuten op pad toen we opgeschikt werden door een enorme knal. Nog voor dat deze donderklap ophield stonden we al omgedraaid om terug te gaan naar onze camper. We wisten nu opeens waarom de meren de naam Lithning en Thunder Lake heten. Door de bomen zagen we opeens een behoorlijk donkere lucht en we besloten geen risico’s te nemen. We liepen terug naar de Rainbowbridge om via de verkorte route terug te lopen naar onze camper. Na ongeveer een half uur lopen zagen we de camper al in de verte staan en toen begon het eerst te waaien, zachtjes te regen en net toen we in de camper zaten barstte de bui los. De regen kwam met bakken uit de lucht zetten en omdat het zo warm was ontstonden er overal grote stoomwolken boven het wegdek. Apart gezicht hoe het weer opeens veranderd van zonnig, in een stortbui met als gevolg heel veel bewolking die weer ontstaat.
Onweer
De regen kwam met bakken uit de lucht zetten en omdat het zo warm was ontstonden er overal grote stoomwolken boven het wegdek. Apart gezicht hoe het weer opeens veranderd van zonnig, in een stortbui met als gevolg heel veel bewolking die weer ontstaat. Door de stromende regen reden we terug naar de campground. Daar aangekomen bleek dat het daar nog helemaal droog was maar de zon was wel verdwenen. We gebruikten de rest van de middag om lekker te luieren. Boekje, puzzeltje, muziekje en wij komen de tijd wel door.
Dinner
Rond half zes reden we richting het restaurant. Bij aankomst bleek dat er plaats voldoende was en werden we door een aardige gastvrouw naar onze tafel gebracht. We bestelden ons eten en even later werd dat gebracht. Het was niet culinair hoogstaand maar wel lekker en we genoten van het feit dat we zelf niet hoefden te koken. Na een uurtje was alles op en vroegen we om de rekening. De gastvrouw bleek een Belg te zijn (Uit Wallonië) die probeerde Nederlands te leren. Ze had rondgetrokken in Australië en werkte nu een jaar in Canada. Ze hoopte hier na nog naar Nieuw Zeeland te gaan maar ze wist niet of dat mogelijk was. Leuk om al die wereldreizigers te ontmoeten. We zijn jaloers.
Laatste Kampvuur
Nadat we weer op de campground aangekomen waren, staken we ons laatste kampvuurtje aan. Tot half negen genoten we van de warmte van dit vuur en de geluiden van de natuur om ons heen. Om half negen gingen we naar binnen en maakte Gert de foto’s van onze laatste camperdag in orde. Pleuni maakte de reisblog en al snel gingen we naar ben want morgen moeten we om half zes op, om op tijd in Vancouver te zijn om onze camper in te leveren. Het is niet anders…. wellicht volgt er volgend jaar weer een andere (camper)reis. We zullen wel zien.
