Het was al ruim na zes uur toen we vanochtend wakker werden. Ondanks dat onze kamer helemaal niet beviel hadden we toch heerlijk geslapen en voelden we ons helemaal uitgerust. De jetlag periode is voorbij! De kamer had kleine ramen maar de zon scheen er al uitbundig door naar binnen. Dit wordt weer een prachtige dag! We gingen snel uit bed en Gert begon met het online zetten van de reisblogs. Ondertussen ruimde Pleuni de rommel op en stopte alles weer in de auto. Strak half acht waren we beide klaar en verlieten we het huis. Van de verhuurster was geen spoor te bekennen dus zijn we maar gewoon vertrokken. Wij hebben nog wel wat ideeën voor haar om haar guesthouse beter te laten functioneren.
De Campervoorbereidingen
Met de zon op ons gezicht reden we naar de McDonalds om te ontbijten. Ze hadden er diverse nieuwe ontbijtdingen op het menu staan met onder andere heerlijke groene thee dus dat was even een moment van genieten. Na deze stop reden we een piepklein stukje naar de Walmart waar we alle boodschappen wilde gaan doen die we voor het kamperen nodig hadden. Gewapend met een boodschappenlijst gingen we naar binnen maar het duurde toch ruim een uur voordat we alle boodschappen in onze kar hadden liggen. Wat hier in deze winkel altijd opvalt is het grote verschil in personeel: de een is behulpzaam en vriendelijk en de ander zou je liever zien doodvallen. We kwamen ze weer allebei tegen. Onze glimlach was echter niet van ons gezicht te krijgen want wij hebben lekker vakantie. De kassier had een goeie dag en na betaald te hebben groette ze ons vriendelijk en wij natuurlijk haar ook! We kwamen weer terug in de parkeergarage maar toen wisten we even niet meer waar we onze auto gelaten hadden. Ze zijn allemaal rood,wit of zwart 🙂 Geen probleem, op de sleutel zit een knopje waardoor de auto even gaat toeteren zodat je die terug kan vinden. Deze auto deed het even anders. Nadat Pleuni op het bewuste knopje had gedrukt volgde een oorverdovend getoeter dat ook niet meer stopte. We deden net of wij niet wisten waar het geluid vandaan kwam en zochten op ons gemak, ver bij onze auto vandaan, even uit hoe dit getoeter zou stoppen. Simpel op het sluiten-knopje drukken zorgde er voor dat de geluidsoverlast abrupt stopte. Pfff we hebben maar even gewacht met het naar onze auto gaan.. totdat iedereen weg was. De boodschappen werden uiteindelijk in de auto geladen en we togen op weg naar de camperverhuurder.
Cruise Canada
We konden de camper pas om 13.00 uur ophalen maar we wilden gewoon net doen of we ons vergist hadden in de tijd en dan maar kijken of we de camper eerder mee kregen. We werden bij binnenkomst meteen naar de balie geroepen en geregistreerd. De dame achter de balie vroeg ons in de wachtruimte te gaan zitten en al heel snel werden we geroepen om de camper te inspecteren. De camper zag er prima uit. Deze keer was hij helemaal schoon en netjes dus extra acties om deze schoon te maken konden achterwege blijven.
Rental Car return
Het was nog geen twaalf uur toen we het terrein afreden: Pleuni in de camper en Gert in de huurauto. We reden naar het benzinestation om de huurauto af te tanken en daarna reden we door naar de outlet waar we onze camper parkeerden. Met de huurauto reden we vervolgens naar de car rental return en even later stapten we in de trein die ons naar het Designer Outlet Centre terug bracht.
Allemaal even snel en gemakkelijk want in deze trein kun je in- en uitchecken met een creditcard. Kaartjes kopen is er dus niet meer bij. Een korte wandeling van het station bracht ons weer bij de camper die nog braaf op ons stond te wachten. We namen even de tijd om de camper een beetje in te ruimen en maakten een bescheiden lunch klaar. Toen was het tijd om te vertrekken: 13:00 uur en we gaan op pad.
Naar onze eerste Campground
Ons reisdoel: een camping in Squamish, ligt ten noorden van Vancouver en aangezien wij in het zuiden van Vancouver zaten, moesten we met dit bakbeest dwars door downtoon Vancouver. Volgens Gert geen probleem want het enige dat je volgens hem moet doen is recht vooruit rijden. De grapjas! Hij vergat even de duizenden automobilisten, Motorrijders, politieauto’s, brandweer wagens en ambulances, fietsers, wandelaars die met hun neus op hun telefoon gewoon oversteken als het hen uitkomt en dan de honderden stoplichten. Canadezen zijn niet zoals Amerikanen. De Amerikanen zijn uitermate vriendelijk in het verkeer maar dat is bij Canadezen echt wel even anders: ze zijn agressief in hun rijstijl en houden zich niet aan de snelheid, scheuren links en rechts van je genadeloos voorbij en ze hebben geen boodschap aan jou. Toeteren is hun grootste hobby!. Zie daar dan maar eens rustig door heen te komen. Met het nodige geduld lukte het uiteindelijk de drukke stad achter ons te laten en reden we een prachtige route langs het water. Een weg met enorme hoogte verschillen en heel veel bochten. Heerlijk om te rijden, want je verveelt je geen moment.
Alice Lake Campground
Rond half vier kwamen we op onze eindbestemming aan. We meldden ons bij de receptie, kochten een paar bundels hout. Onze plek was al snel gevonden en na achteruit ingeparkeerd te hebben, pakten we de stoeltjes en gingen we met een heerlijk drankje in het zonnetje zitten. Dat is pas vakantie. Pleuni kon niet lang stil zitten en begon al snel met het uitpakken van de koffers. Daarna maakten we op ons eigen houtvuurtje het eten klaar. Heerlijk zo buiten je eten maken en ook opeten.
Nadat we gegeten hadden gingen we allebei onze eigen dingen doen. Pleuni had een douche ontdekt en Gert het internet. Voordat het donker werd besloten we nog een korte avondwandeling te maken naar het nabij gelegen meertje. Toen we terugkwamen waren we moet en stapten we al snel ons bed in. We hopen dat we ook morgen weer met de zon opstaan!