Soms lijkt reizen net op werken. Je moet echt wel even aan de bak om je dag tot een succes te maken. Zo voelde dat vandaag even. Voordeel van reizen is dan wel dat je volledige vrijheid hebt om je dag in te delen zoals je zelf wilt.
Waattttt????
Kwart over drie, het is nog aarde donker en toch worden we gewekt door een irritante piep die uit twee telefoons tegelijk komt. We waren anders bang om door de wekker te slapen. We moeten echt op tijd op staan want anders gaat het vandaag allemaal mis. Op het nippertje overkomt je dan toch nog een piepklein dramaatje als je ontdekt dat je de grijze afvalwater tank niet helemaal goed hebt afgesloten en de bak waardoor je kunt dumpen vol met afval water staat. Ach ja, dat lossen we zo weer op. Weg laten lopen, handdoek er in en alles is weer oké…. de afvaltank moest toch geleegd worden voordat we de camper gaan inleveren. De motoren worden gestart en zo efficiënt mogelijk draaien we de slide outs in om de buren zo min mogelijk te storen. Dan draaien we heel voorzichtig onze plek af want het is echt aardedonker en het zicht is gewoon slecht. Alles gaat goed en 5 minuten later draaien we de campground af en starten we de rit richting Port Townsend.
Wat een rit!
Doordat het donker is, het miezert en af en toe ook mist is het begin van de rit geen feest. We kunnen maar max 60 km per uur rijden en dat is dus niet genoeg. We moeten echt minimaal 70 kilometer per uur rijden anders missen we de ferry. De navigator wordt een echte navigator als hij besluit de tomtom te gaan vertalen naar gesproken tekst: bochtje links, bochtje rechts, haarspeldbocht, brug. Doordat de bestuurder alles van te voren wist kon de snelheid omhoog. Het leek wel rally rijden! We bleken een goed team want de snelheid nam toe en omdat de dag aan de lucht kwam werd het zicht steeds beter. Uiteindelijk haalden we met gemak 90 km per uur en zagen we de klok de goede kant op gaan. We zouden ruimschoots op tijd (vertrektijd 8:00 uur) aankomen bij de ferry.
Ferry Port Townsend
Het was druk in Port Townsend maar wij kwamen gelukkig op tijd aan en onze reservering was helemaal goed gegaan. Op aanwijzing van de mevrouw achter de balie parkeerden we onze woondoos op rij 1 en moesten we nog even wachten voordat de ferru er aan kwam. Toen de boot arriveerde werd het even heel druk want alle auto’s moesten er van af en de wachtende auto’s moesten er op. We mochten als eerste aan boord wat als voordeel heeft dat je helemaal naar het einde van de ferry mag rijden en volledig uitzicht op de zee hebt. We hoefden de camper dus niet te verlaten en konden toch eerste rang genieten van de overtocht.
Een Overlook
We waren zo op tijd dat we het zelfs aan durfden om bij een overlook af te slaan om even te genieten van een hele mooie brug met een prachtig uitzicht op het water. Pleuni had er niet zo op. De laatste tijd heeft ze af en toe last van hoogte vrees en deze brug is niet geschikt voor mensen die hier last van hebben. We vonden het uitzicht fantastisch en liepen toch nog even de wiebelende brug op. Toen was het toch wel weer tijd om richting de ferry te rijden.
Coupeville
Na een half uurtje varen mochten we als eerste de ferry verlaten. Best gemakkelijk want dan rij je ook als eerste en een heel stuk als enige op de smalle bochtige wegen richting Seatlle, Ja Seattle want we hadden besloten, omdat we veel vroeger waren dan verwacht, om eerst naar de Premium Outlet te gaan. We bleven lange tijd als enige want de tweede auto die de ferry verliet was een vrachtwagen, die niet zo snel was op die bochtige wegen, dwars door een heuvelachtig gebied. Pas bij de interstate kwamen de andere auto’s pas te voorschijn. Op de interstate was het eigenlijk verbazend rustig en toen we om 10 uur de parkeerplaats van de outlet opdraaiden, dachten we nog dat de outlet niet open was. Verkeerd gedacht, het was nog heel erg stil. We konden op ons gemakje winkelen en kochten nog wat leuke dingen voor thuis. De tijd vloog echter en om 14 uur reden we weer richting Canada. Onderweg aten we nog wat en toen reden we door omdat we niet wisten hoe druk het bij de grens zou zijn. Nou het was niet druk en binnen 20 minuten werden we door een heel vriendelijke douanier toegelaten tot Canada.
Whiterock
Doel van deze dag is onze neef en nicht die wonen in Whiterock. Hier zouden we alleen onze nicht Michelle treffen want Kees was nog in Nederland. Des te dichter we het huis naderden des te chiquer werd de wijk en we stopten om 17:15 uur voor een Hollywood achtige woning. Onze neef en nicht wonen echt prachtig. Ze had de buurt al gewaarschuwd voor de camper en zonder dat wij dit wisten zeiden wij al tegen elkaar: de buurt zal wel bang zijn dat de waarde van hun woningen daalt nu er campers in de straat komen :-). Pleuni had Michelle nog nooit ontmoet en Gert vele jaren geleden. We vonden het dus best wel spannend. Klikt het wel? Nou daar hoefden we niet lang over te denken want Michelle kwam naar buiten zodra ze de camper zag en het werd een hele mooie ontmoeting. Familie blijft toch familie. Het klikte meteen en we voelden ons echt meteen thuis. We werden binnen uitgenodigd en haalden eerst nog wat familie verhalen op.
Dineren
Michelle moest conform instructie van Kees ons meenemen naar het start en daar met ons dineren. We startten met een behoorlijke wandeltocht (zeker als je al vanaf 3 uur op bent, of drie hartinfarcten hebt overleefd) maar dat was echt wel prachtig. We waren in de goede zin van het woord jaloers op hun plekje. Zo’n prachtig bos op loopafstand en dan eindigen op het strand….. ja dat wil je allemaal wel. Na een stief kwartiertje wandelen kwamen we in het restaurant aan en bestelden we ons eten. Onze monden stonden niet stil en dat kwam niet alleen door het eten. We hadden verhalen genoeg. De tijd vloog om en toen onze borden leeg waren, liepen we weer terug naar het huis. Inmiddels was het weer vloed en zagen we het water weer van dichtbij. De laatste meters hadden we een zaklamp nodig omdat het toch net iets te laat was geworden.
Suitecase Depot and closing the Day
Aangekomen in het huis van Michelle en Kees, dronken we nog een glas water en bood Michelle aan dat we gebruik konden maken van de douche. Wij hadden echter nog een andere vraag: zouden we de koffers kunnen achterlaten en ze morgen met de huurauto weer ophalen. Dat scheelt voor ons veel gesjouw plus de mogelijkheid dingen te vergeten. Zonder problemen kregen we de codes van het huis. Pleuni nam nog een douche en even later sliepen we op de oprit in Whiterock. heerlijk in. Morgen zien we Michelle niet want zij moet vroeg aan het werk…. we facetimen later nog even. Bedankt family voor deze hartelijke en onvergetelijke ontvangst.
