Vandaag gaan we op pad naar het eerste Nationale Park in Amerika dat we tijdens deze reis gaan bezoeken. Het is een park waar we op een van onze eerdere reizen vlakbij zijn geweest maar niet naar toe zijn gegaan in verband met tijdgebrek. We zijn uiteraard erg nieuwsgierig.
Het weer speelt een deuntje mee
We werden vanochtend wakker door een enorm gekletter op het dak van de camper. Het regende, en niet zo’n klein beetje ook. Het kwam met bakken uit de lucht. Gelukkig stonden we alleen aangesloten op de stroom dus het afkoppelen van de camper zou niet zoveel tijd in beslag nemen. We maakten het ontbijt gereed en zonder al te veel haast zorgden we er voor dat de camper vertrek klaar was. Eerst natuurlijk nog wel even afwassen om te voorkomen dat we steeds met gerammel van borden en lege kopjes zaten. Gert liep ook nog even naar de rivier om foto’s te maken. De rivier is namelijk de reden waarom hier een staatspark is gemaakt. Het water dat zijn weg vindt langs al die mooie rotsen ziet er heel mooi uit. Rond half negen vertrokken we richting de uitgang en bij het verlaten van de camping zagen we dat we toch wel een heel mooi plekje hadden uitgekozen. We besloten een goede review achter te laten van deze camping, want alles was splinternieuw en het oude deel was heel mooi opgeknapt. Alleen was nog niet alles klaar. We reden richting het dumpstation om het vuile water te dumpen en nadat we dat gedaan was, gingen we op weg. Dit was niet eenvoudig want naast regen waaide het ook nog eens hard, wat het rijden niet gemakkelijk maakt. Tel daarbij op de niet geasfalteerde wegen en je begrijpt dat het lastig was om de bewoonde wereld te bereiken. We ontdekten wel dat we, door het foutieve adres, een veel lastiger route naar de camping hadden gereden dan eigenlijk nodig was. Nu we de camping verlieten, kwamen we al vrij snel weer op geasfalteerde wegen terecht.
Mooie overlooks
We moesten, ook vandaag, nog wel een behoorlijk stukje rijden en voor ons was het al we duidelijk dat de weg weer recht, lang en saai zou worden. Ons enige uitje voordat we in het park zouden aankomen, zou het bezoek aan het tankstation zijn. Toch hadden we ons vergist. Langs de weg waren allerlei rustplaatsen en verschillende boden een heel mooi uitzicht over de omgeving. Dit werd dan ook aangekondigd bij het bord van de betreffende rustplaats. De mooiste rustplaats was wel de plek met het uitzichtspunt over de Missouri river. Hier stond een prachtig beeld en achter het beeld zag je de rivier stromen met diverse bruggen. Doordat we bij alle interessante rustplaatsen stopten, duurde de reis wat langer dan verwacht. Gelukkig gingen we naar een nieuwe tijdszone (Mountain time) waardoor we er wel een uurtje bij kregen.
Badlands National Park
Rond half vier kwamen we aan op de eindbestemming: Badlands National Park. Al voor de ingang waren we onder de indruk. Eigenlijk jammer dat we tijdens onze vorige familie reis dit park hebben overgeslagen want het is erg mooi. We stopten traditie getrouw bij het toegangsbord om een foto te maken en reden door naar de ingang waar we een parkpas kochten. We werden weer op z’n Amerikaans ontvangen: allervriendelijkst maar ook een tikkie overdreven. Wij moeten er steeds weer aan wennen. Nadat we de toegangspoort door mochten rijden, kwamen we in het park aan. We hebben er enkele foto’s gemaakt maar morgen gaan we de echte rondrit door het park maken en zullen we uiteraard meer laten zien. De eerste uitzichten beloven veel goeds. Overigens was het weer al behoorlijk verbeterd en scheen de zon volop alhoewel het nog wel frisjes was. Er slingerde een prachtige weg door het park en nadat we de Cedar Pass hadden genomen reden we stijlrecht naar beneden richting de camping.
Campground
Op de camping werden we al verwacht. Gelukkig hadden we gereserveerd want het bord Full stond al bij de ingang. Alle plekjes waren bezet. Toch wel apart want het is nog niet eens hoogseizoen. De grijze brigade zullen we maar zeggen. Daar horen wij bijna ook al bij. De camping host wees ons onze plek aan en we reden stapvoets naar deze plek toe. Jammer was dat de plekken zo gesitueerd waren dat je met de uitgang naar de weg stond maar daar was helaas niets aan te doen. We parkeerden de camper en rusten even uit van de lange reis.
Visitor Centre
Ieder Nationaal Park heeft een Visitor Centre waar je informatie over het park kunt krijgen. We besloten naar dit centre toe te lopen. Het was zo’n twee kilometer buiten de camping gesitueerd. De wandeling er naar toe was bijzonder aangenaam: lekker zonnetje en dito temperatuur. In het centre lieten we ons informeren en kochten we nog wat souvenirs, de eerste eigenlijk van deze vakantie. Ook kochten we nog wat ansichtkaarten voor het thuisfront. Niet dat ze hier ook postzegels verkopen. Daar moeten we dus nog naar op zoek. Teruggekomen op de camping was het zulk lekker weer dat we besloten even lekker in het zonnetje te gaan liggen.
Eten en naar bed
Na een uurtje begonnen de maagjes te rammelen en maakten we ons eten klaar. Gert maakte nog wat foto’s van de ondergaande zon en na de afwas gedaan te hebben liepen we nog een rondje over de camping om ons vuil weg te brengen. Het was al bijna donker en het tijdsverschil eiste zijn tol. We waren moe. We dronken nog wat en aten nog wat kleins en toen ging het licht uit. Letterijk en figuurlijk.
