Het kan lijken alsof je vakantie ten einde is, maar dan blijkt dat dit het begin is van een nieuw deel van je vakantie. Dat maakt dit reizen zo leuk. De start was een korte trip door Nova Scotia, het einde wordt een korte trip door Whiterock/Langley en Sunshine coast.
De oprit is een beste plek
We werden wakker van een auto die startte bij de buren. Onze gastvrouw was al lang en breed aan het werk maar die hadden we verder niet gehoord. Het geluidsniveau van de automotoren kan nog wel eens verschillen. Het was half acht en we hadden prima geslapen daar op de oprit. We stonden rustig op en zorgden er voor dat onze koffers ingepakt raakten en alle overige spullen verder in een grote tas uit de camper getild konden worden. Toen we dat gedaan hadden openden we de garagedeur met de code die we hadden gekregen en verhuisden we onze bagage naar de garage. We liepen verder om even het toilet te gebruiken en zagen een briefje hangen waarin Michelle ons uitnodigde om nog even een ontbijtje te nuttigen. Dat lieten we ons natuurlijk geen tweede keer zeggen en we schoven gezellig aan de tafel met onze boterhammetjes (best wel heel Nederlands). Nadat we alles opgeruimd hadden, liepen we terug naar de camper om deze schoon te maken. Dat was een halfuurtje werk. We sloten het huis en de garage af en gingen op weg naar Canadream om de camper in te leveren.
Dag camper
Om de camper tiptop in te leveren moesten we nog een tankstation vinden om onze grote vriend nog een laatste portie benzine te gunnen. Het was druk op de weg en we moesten ons nog haasten om op tijd bij het inlever punt te zijn. Om 9:57 draaiden we de parkeerplaats van Canadream op…… precies op tijd, maar we waren wel de laatste, vertrouwde de dame die onze camper controleerde ons toe. We mochten van haar naar binnen gaan omdat het wel erg hard regende. Officieel moet je tijdens de inspectie buiten de camper blijven wachten. Wel moesten we ons binnen melden bij de balie. De dame achter de balie schreef onze gegevens op en vertelde dat we onszelf konden voorzien van koffie/thee. Ze was wel wat verbaasd dat we helemaal geen bagage hadden, maar we hebben niets gezegd. Dit zal voor hun een vraag, voor ons een weet zijn. Al heel snel werden we weer naar de balie teruggeroepen. We hadden de camper perfect ingeleverd alleen moesten we nog wel wat extra kilometers betalen. Dat hadden we natuurlijk al verwacht. We rekenden af en hadden vervolgens nog een zeer geanimeerd gesprek met de dame die de financiële zaken afhandelde. We hebben er wel een half uur staan kwebbelen over van alles en nog wat. Toen werd het toch echt tijd om te vertrekken.
Uber-all
Canadream verzorgde een taxiservice, maar die was stukken duurder dan zelf even een uber regelen en ubers vind je hier überal. Binnen no time was onze uber-chauffeur er en konden we instappen. Hij had een goede rating en eerlijk…. we waren het daar helemaal mee eens. Hij sprak geen woord Engels maar manoeuvreerde zeer vakkundig door het enorme drukke verkeer. Er was file naar file en pas een uur later kwamen we op de luchthaven aan. We konden niet anders dan hem een fooi geven, want hij had wel heel veel tijd verloren met deze rit. Hij bedankte ons vriendelijke via de app, Engels terug praten was niet mogelijk.
Luchthaven fase 1
We liepen de vertrekhal binnen op zoek naar een leuke plek om te wachten tot het tijd was om de auto op te halen. De plek hadden we snel gevonden. Op een pleintje (foodcourt) met twee verdiepingen vonden we op de tweede verdieping een mooie plek die, naar later bleek, als enige beschikte over een stopcontact. Pleuni heeft hier op haar gemakje twee reisdagen zitten maken voor de blog. Dat duurde wel even en rond lunchtijd was ze daarmee klaar. Op het foodcourt kochten we onze warme maaltijd en konden we met ons eten weer op ons vertrouwde plekje gaan zitten. Nadat we hadden genoten van ons eten, gingen we op zoek naar de autoverhuurder. De luchthaven verlieten we, fase 1 zit er op. Fase 2 zal onze terugreis naar Nederland zijn. Bij de autoverhuur waren we snel aan de beurt en kregen we een prima auto toegewezen. Grappig was dat de man ons probeerde een grotere te verhuren door te zegeen dat onze koffers echt niet pasten in de midsize SUV die we geboekt hadden. We keken even verdwaasd rond om onze koffers op te zoeken…. oepsie ze hebben geen bagage. Hij mompelde toen nog wat over te klein etc maar begon niet meer over de koffers. We hebben er wel om gelachen.
Surray again?
We reden terug naar Whiterock om daar onze bagage op te halen. We vonden het leuk om een klein presentje achter te laten en zochten daarom eerst een winkelcentrum op. Hier kochten we een tuinplant (Bleading hart). Volgens de caissière was er aan deze plant nog een bepaalde historisch verhaal verbonden (Schots of Welsh). We gaan dit thuis nog eens opzoeken. Aangekomen bij het huis van Michelle en Kees, bleek Michelle al weer thuis te zijn. Dat was toch wel heel gezellig. We stonden nog even gezellig te praten en kregen tips over wat er nog te doen viel in deze omgeving. Wij beloofden nog info op te sturen voor hun vakantie in de zomer in Zwitserland, ons tweede vaderland waar wij al 35 jaar komen.
Best Western, Langley
Na een korte rit, met wel wat file, kwamen we aan in ons hotel. Het was tijd voor het avondeten maar we hadden allebei geen honger. We kochten dus wat kleine hapjes in het winkelcentrum aan de overkant van ons hotel en dat was meer dan voldoende. Teruggekomen in het hotel besloten we lekker te gaan zwemmen. Het was er rustig en we konden ongestoord onze baantjes trekken. Na afloop nog in de hottub en dan weer terug naar de kamer. Gert kreeg het voor elkaar om de televisie aan te sluiten op de computer (we hadden de juiste kabels bij ons) en zo konden we op een groot scherm televisie kijken. Om 23:00 uur was het wel mooi geweest en kropen we ons reuzebed in. Tot morgen Langley.
